|
Hallo beste leden van het Mopsenforum…
Het is al even geleden dat ik op het forum was, met een bericht of foto’s.
Ik heb heel lang nagedacht over of ik mijn verhaal ga plaatsen. Ik doe het toch..
Vorig jaar mei zijn mijn ex en ik uit elkaar gegaan. Beertje mijn zwarte mopshondje is met mij mee gegaan. Dat was het beste voor hem. Ik werkte ’s morgens en ‘smiddags. Was dus altijd op tijd thuis voor hem. Om hem uit te laten, en waarbij hij genoeg en voldoende aandacht kreeg. Echter in de loop van het jaar, kreeg ik van mijn werkgever het bericht dat ik gekort wordt op mijn uren, per 1 januari 2012. Ik kon nog maar 15 uur werken, en als alleenstaande mag het voor iedereen wel spreken dat dit vandaag de dag niet haal en leefbaar is. Wat inhield dat ik er een baan bij moest hebben, of een volledige full-time baan. Ik liep dag in dag uit te tobben en te puzzelen hoe ik dit moest gaan doen, en ik kwam er maar niet uit. Beertje was mijn prioriteit nr.1
Maanden heb ik nagedacht of het beter is om Beertje te herplaatsen. Maar het is zo verschrikkelijk moeilijk om afstand te moeten doen. Het moment dat ik amper brood voor mezelf kon halen, laat staan eten voor Beertje kwam steeds en steeds dichterbij. Net toen ik via het mopsenforum in de herplaatshoek mijn verhaal wilde doen, toen ik eindelijk over die drempel was, dat dit het beste was, kwam ik hierover met een bekende van mij van ons dorp ingesprek, en vertelde zij mij dat haar buurvrouw op zoek was naar een hondje. Na wikken en wegen zijn we in contact gekomen. Ze kwamen bij mij langs. We zijn gaan praten, terwijl de 1 van haar kinderen met Beertje aan het spelen was. (ik beschrijf haar gewoon als de buurvrouw) De buurvrouw is getrouwd heeft een jong gezin, bestaande uit 3 kinderen van 1,5 jr, 3, jr en 5 jr. Haar man werkte fulltime en heeft een eigen horeca gelegenheid met camping ergens in gelderland. Ze gaan in vakanties en in het seizoen in de weekenden met het hele gezin ook daar naartoe. De buurvrouw zelf is alle dagen thuis, dus Beertje zou voldoende aandacht krijgen, en niks te kort. Ik zou er over nagaan denken, en het weekend erop zou ze weer langs komen.
Ik had financieel geen keus, en moest voor een herplaatsing gaan. Als er iets met Beertje op deed, kon ik de DA kosten niet dragen. Wat ik al zei als ik geen eten voor Beertje kan halen, heeft hij geen leven, moet ik dan maar mezelf de pijn besparen, door hem ongelukkig bij me te houden??
Ik had “voor Beertje” bij deze mensen een heel goed gevoel. Hij kon spelen, kreeg aandacht en zou niks te kort komen. Uiteindelijk ben ik akkoord gegaan, en heb ik Beertje bij hun kunnen plaatsen.
Ik had met hun afgesproken dat we het 6 weken aan zouden kijken of het goed gaat, in geval dat ik dan alsnog via het forum zou gaan bemiddelen voor een herplaatsing. Maar daarbij heb ik ook gezegt, mocht er in de toekomst problemen zijn of ontstaan al is het over 1 jaar of langer, bel me op als is het midden in de nacht.
De eerste 2 weken ging het goed. De afspraak was dat ik bij ze langs zou gaan, maar ik vond 2 weken te kort dag, omdat ik bang was, dat als Beertje mij zou horen of zien, hij dacht… Ow vrouwtje komt mij ophalen….
Had ik maar gegaan…
In totaal 3 weken na zijn herplaatsing, kreeg ik een berichtje rond 19.30 uur ‘savonds via Facebook prive (chat) van Beertje zijn nieuwe baas, dat Beertje weg moest. De reden, hij deed zijn behoefte na het uitlaten nog is binnen. Ik snap dat dit heel vervelend is, maar ik zie het als toch een wennings verschijnsel. Hun kennelijk niet, ze was bang dat haar allerjongste kind de behoefte op zou eten. Ik snap de angst, maar ik zie niet in dat dit de reden is om gelijk maar de beslissing te trekken op dat hij per direct weg moet. Beertje is niet in 3 weken gewend aan zijn omgeving dat heeft even tijd nodig, daarom dacht ik dat het beter zou zijn dat ik ook niet te snel langs zou gaan om hem even te zien, en te kijken hoe hij het daar doet!
Ik zag het berichtje pas ‘savonds rond 23.30 uur. Ik dacht bij mezelf, ze hebben jonge kinderen dus waarschijnlijk liggen ze zelf al te slapen. Ik had mijn wekker gezet, en ik heb om 08.00uur gelijk gebeld, dat ik hem kom ophalen. Ik had haar zelf aan de telefoon, en ze zei me doodleuk, Nou je bent te laat, gister heb je niet gereageerd en nu is Beertje al weg. Ik schrok en sloeg even dicht. Heb uiteindelijk al huilend aan de telefoon verteld waarom ik nu pas belde en gevraagd waarom nu dit en waarom nu zo.. Waar is Beertje dan, en hoe kan je dit nu doen… Ze zei hij woont bij mijn schoonzus! Meer ga ik je niet vertellen, want dat gaat je niets aan. Beertje is niet meer van jouw, hij was van mij, en nu van haar. Het is niet meer jouw BEEST dus laat hem los. Ik brak bij deze woorden..
Uiteindelijk ben ik via een nicht van haar man die ik ken aan het rondvragen begonnen en zei zou me vertellen als ze iets wist. Later die dag bleek dat hij niet bij een schoonzus zat, maar ze zou me op de hoogte houden. Dag in dag uit ben ik aan het zoeken via internet en aan het rondvragen…
Oudjaarsdag moest ik geopereerd worden, mijn galblaas moest verwijdert worden…
In de 1e week van januari 2013 toen ik mezelf fit genoeg voelde om achter de pc te kruipen, ben ik weer opnieuw en verder gaan zoeken. Ik tikte op Google in.. Mopshond beertje.. En jawel hoor..
MARKTPLAATS…. Wie geeft die lieve mops Beertje een goed thuis.. Ik klikte de link aan maar de advertentie was al verwijdert dus kon ik het niet verder lezen..
Ik blijf zoeken, al levert het me steeds weer niets op…
Ik wil weten hoe het met hem gaat, of hij nu goed zit. Iedereen rond mij heen zegt dat ik de beste keus voor Beertje heb genomen, maar ik voel me zo verschrikkelijk schuldig. Dit is niet wat ik voor hem wilde. Ik heb inmiddels nu een fulltime baan bij een andere werkgever.. En nu denk ik.. Had hij maar eenzaam bij mij gebleven, en ik maar gezien hoe ik me hieruit had gered. Dan had hij wel de hele dag alleen geweest, maar weet ik zeker dat hij niet her of der beland is.
Ik hoop dat hij een goed huisje heeft en een gouden mandje, wat ik hem na mijn belofte niet kon geven. Maar de gedachte dat hij slecht zit laat me niet los.. Ik mis Beertje echt verschrikkelijk en ik heb mezelf voorgenomen dat als ik erachter kom dat hij slecht zit, ik alles op alles zal zetten om hem terug te halen met alle gevolgen van dien. Als iemand iets weet hoort of ziet, zou ik dat graag horen. Niet met de intentie hem terug naar mij te halen, of dagelijks contact, maar dat ik me erbij neer kan leggen, wetende dat hij een goed huisje heeft.
Ik hoop gewoon dat iemand mij iets meer kan vertellen.
Voor iedereen die ooit voor een dezelfde soort keus komt te staan, vertrouw niet altijd je gevoel bij de 1e beste persoon die een waarzinnig mooie droom voor je mops kan uitspreken, want ik stootte hierbij mij kop ook weer is!
Als je iets hoort weet of ziet, zou ik het graag horen.
Groetjes Gabrielle
_________________
Groetjes Gabrielle
|
Aanmelden
Registreer
FAQ
